डाँफें मुनाल रोए धरधरी
१
जंगल मासे बासथ्यो चराको
सुनिन्थ्यो बोली कोईली कराको ।
डाँफें र मुनाल रोए धरधरी
बचाउ भन्ने कोहि छैन हरी ।
२
रीत्याई खाए सबै बाँडी चुडिं
कहिल्यै अघाएनन् खोप्रो भुँडी ।
आफु मोटाए अरु हुन्न आशा
जाल झेल गरि पल्टाए पाशा ।
३
मनमोहक झर्ना सबै रीत्याए
धनका बोलिले सबै पट््याए ।
बाचुन या मरुन गरीव जनता
नेताको छैन भर आश अब त ।।
४
थाहै हुँदैन गरीव त्यो जनमा
शिक्षाको कमि छ उनको मनमा ।
ठूला छन् पहाड रीत्तो भकारी
मिलेर खाने छन् ढ्याउ डकारी ।
५
जग्गा जमिन छन त धेरै छन
उब्जाउ हुन्न न के खाई बस्छन ।
सफ्ठेरो पर्दा आँखा तर्काउने
अफ्ठेरो पर्दा खोला फर्काउने ।
६
कस्तो बनाईयो त छिमेकी साथि
भर हुन्न उसमा अफ्ठेरो माथि ।
निर्मोहि बनि जाई लाग्छ घातमा
उसैका हुन्छन् पहल हातमा ।
७
भए बिदेशमा युवा पलाएन
घर सबै रित्तो पारी हिडेछन् ।
देश यो नेपालमा नेता महान
कहाँ लगे बेचि कलकारखाना ।